In One World schrijft Johan Fretz dat wijzelf (links Nederland) ook verantwoordelijk zijn voor het succes van extreemrechts. We herhalen de blunders. “Het toeslagenschandaal, de gasboringen in Groningen, de wachtlijsten in de GGZ voor suïcidale jongeren en het uitverkopen van de woningmarkt aan speculanten die daar geen belasting over betalen.” Maar een groot deel van de bevolking maakte zich er niet druk om. “Niet voor niets zei ex-minister Henk Kamp (VVD) over het toeslagenschandaal dat zijn ambtenaren hem vertelden dat in feitelijke percentages de fraude extreem laag was, maar dat dat volgens hem ‘niet overeenkwam met wat mensen in het land voelden’. Kortom: zijn onderbuikgevoelens waren niet alleen van hem, hij stak zijn thermometer in de samenleving en concludeerde dat velen de snoeiharde en genadeloze afstraffing van arme mensen niet alleen zouden gedogen, maar actief steunden.” Fretz wil bouwen aan een brede linkse, progressieve beweging die tegenwicht biedt aan extreemrechts als grootste politieke stroming. Fretz: “Wie bestaanszekerheid nastreeft, stelt morele ondergrenzen én zoekt bondgenoten, wellicht met een net ander ideologisch kader, maar voor wie de fundamentele bestaanszekerheid van elk mens evengoed niet onderhandelbaar is.”
