Zachte heelmeesters maken stinkende wonden

Sinterklaas is achter de rug. De goedheiligman is weer vertrokken naar zijn geliefde Madrid, de hoofdstad van Spanje. Het land waar arbeidsmigranten weer welkom zijn. Ik moest denken aan een Sinterklaas bij wie ik op schoot mocht komen zitten toen ik vier jaar was. Dat was in de Amsterdamse Bijenkorf. Daar werkte mijn moeder. De sint was een verklede student, die aan mijn moeder had gevraagd wat hij kon zeggen. “Hij duimt nog steeds. Zeg daar maar wat van”, had mijn moeder geantwoord.
Nerveus zittend op de schoot van de sint, vroeg die aan mij: “Zo Henkie, duim jij nog steeds?” “Ja, sinterklaas”, zei ik zachtjes. De sint keek naar de Piet die naast hem stond en zei: “Zullen we die duim er dan maar afhakken?” M’n moeder is ontzettend kwaad geworden op die student, hoe hij het in zijn hoofd haalde om dat te zeggen. Een feit is wel dat ik sindsdien niet meer duimde, want sint kon alles zien. Daar geloofde ik heilig in. Ziet u parallellen? Soms moet je rigoureuze maatregelen nemen om je doel te bereiken, ook in de politiek.