Wie wat bewaard heeft wat, net zoals de aarde dat doet, al hebben wij daar geen invloed op. Hoewel? De aarde bewaart fossiele brandstoffen, die raken echter op. Ik bewaar de magazines van Vrij Nederland en wilde die weggooien, maar zie in een nummer van veertig jaar geleden, ‘De jacht op ons aardgas’. Het hoofdartikel, geschreven door Vincent Bakker en Feike Salverda, begint zo: “De vlakke grond van Nederland blijkt een en al rijkdom af te dekken. Olie voor jaren, steenkool voor eeuwen, aardgas voor achtenvijftig tot drieënzestig jaar. Het aardgas heeft sinds 1962 honderddertig miljard gulden opgeleverd: honderd miljard voor de staat, dertig miljard voor Shell en Esso.” In 34 pagina’s schetsen de journalisten een beeld dat is samengevat in één woord: winst. Want daar draait het allemaal om bij de grote concerns. In juni 1975 legt Kamerlid Arie van der Hek (PvdA) feitenmateriaal op tafel, bedoeld voor een parlementaire enquête naar het gedrag van de oliemaatschappijen, maar die haalt ’t niet. De Club van Rome (1968) voorspelde ‘grenzen aan de groei’. Niet luisteren hoor!
