Gisteren overleed Wim de Bie (1939-2023) in zijn geboortestad Den Haag. Decennialang woonde hij in een imposante villa aan het P.J. Lomanplein in Bussum aan de rand van het Spiegel. In 2014 verkocht hij het pand, waarna het werd afgebroken en identiek aan de buitenkant opnieuw werd opgebouwd. Veel van de ‘sketches’ zijn in de buurt opgenomen. Bijvoorbeeld in het schuurtje in de tuin achter z’n huis, waar hij sprak over het belang van de natuur. Later toen hij voor de VPRO zijn ‘Bieslog’ maakte, deed hij het vanuit dat schuurtje. In Trouw zegt hij: “Hutten spelen een rol in mijn leven. Dat ruikt ontzettend naar schooljongens-romantiek. Ik geef het onmiddellijk toe.” Je kon hem ook in de nabijgelegen straten of zelfs in de Bussumse winkelstraten fulminerend te keer horen gaan als de ex-leraar Duits, O. den Beste, of arm in arm zien lopen met z’n moeder als Frank van Putten, of als Dirk de zwerver. Liep hij daar echter als Wim de Bie, grote passen nemend en naar de grond kijkend, dan was hij schuw en verlegen.
