Wat kunnen we van Preston leren?

Onlangs schreef Volkskrant-invalcolumnist Christine Otten dat de winst van de PVV kwam door ‘dertig jaar neoliberaal ieder-voor-zich-en- God-voor-ons-allenpropaganda en -beleid; ergo: wantrouwen en achterdocht jegens alles en iedereen, vooral jegens overheid en politiek’. Ze deed verslag van een bezoek aan het plaatsje Preston in Noord-Engeland, waar ze ‘wat bevlogen bestuurders samen met betrokken bewoners [zag], ambtenaren, ondernemers, ankerinstituten als ziekenhuizen, voor elkaar hebben gebokst qua sociale gelijkheid, democratisering van de economie en gemeenschapsopbouw, in pakweg vijftien jaar.’ Men ging daar uit van ethische, humanistische waarden, men wilde voor iedereen fatsoenlijk werk en inkomen, gezonde leef- en woonomgeving en goed onderwijs voor allen, boven winstmaximalisatie voor enkelen. Ze kregen het voor elkaar door enkele trekkers, een wethouder die meedacht en meedeed, waardoor een aantal coöperaties werden opgezet konden worden. En men kon lokaal aanbesteden, alles dichtbij en vertrouwd, samenwerken zonder ideologische verschillen. Het resultaat is teruglopende werkeloosheid, er zijn 8.500 bomen geplant en de bibliotheek is vernieuwd. Zou Gooise Meren iets van de werkwijze in Preston kunnen leren?