Een verhaaltje van Wouter van der Schaaf: Net op het moment dat ik de flyer in de brievenbus wil stoppen, gaat de deur open. ‘Schrik niet. Ik ben het maar’, roep ik, terwijl de deur openzwaait. ‘Ik ben echt niet zo schrikachtig hoor”, zegt een vrouwenstem. ‘Waar komt u voor?’ Ik houd de PvdA-flyer naar voren. ‘Morgen zijn de verkiezingen, maar misschien heeft u al gestemd?‘ De vrouw lacht. ‘Ik ga gewoon op de woensdag stemmen. Net als iedereen.’ Ik overhandig haar de flyer. Een goed verzorgd uitziende vrouw. Slank, waarschijnlijk vroeger een goede tennister. Zij bestudeert de kaart. ‘Ik heb mijn hele leven PvdA gestemd, net als mijn man. Drie jaar geleden overleden. Hij was van 104. Ik kende hem vanaf mijn achttiende. Vraag niet naar mijn leeftijd, maar ik ben van voor de oorlog.’ Ze zegt het allemaal met opgewekte toon. Iemand die vrolijk in het leven staat. ‘Hoewel ik mijn hele leven PvdA heb gestemd, dacht ik dit keer op GroenLinks te gaan stemmen. Het speelde door mijn hoofd, maar voelt als overspel.’ ‘Maar mevrouw’, zeg ik, ‘het lijkt me heel onverstandig om electoraal overspel te spelen.’ ‘Je hebt helemaal gelijk. Je komt op het juiste moment aan de deur. Het kan geen toeval zijn dat je mij nu juist treft op het moment dat ik de deur uitga om een wandelingetje te maken.’ Ze houdt de kaart in haar hand, waarop ook mijn mailadres staat. Een half uur later krijg ik een mailtje:
Op de drempel, letterlijk, heeft u mij voor vreemdgaan behoed. Na bijna trouwe PvdA stemmen was ik bijna overgestapt naar een andere partij! Het gesprek bij de voordeur heeft me even teruggeworpen op mijn verleden. Bijna 70 jaar een stem op de partij, komende uit een links nest, een onvergefelijke dwaling. Waar een kort gesprek al niet toe leiden kan! Succes morgen, Vriendelijke groet, Aaltje
