Een fietstochtje door boerenland zet aan het denken. De boerengemeenschap heeft de afgelopen weken fiks geïnvesteerd in de nationale driekleur, al waaide deze bij elke boerderij ondersteboven. Als protest tegen het kabinet. Alsof het kabinet de eigenaar is van de Nederlandse vlag. In Gooise Meren was het CDA de grote promotor van de nationale driekleur in de maandelijkse gemeenteraad. Er vielen woorden als respect, identiteit, waardigheid, herkenbaarheid, Nederland. Om maar aan te geven dat deze vlag meer was dan zo maar iets. Een symbool waar je waardig mee omgaat. In onze gemeente was het Goois Democratisch Platform de grote promotor van een wapperende driekleur van de hoogste torens in de vier kernen. Ook hier de argumenten van trots, herkenbaarheid, identiteit. Maar hoe zit het met al dat gepraat over respect voor de nationale vlag wanneer boeren de vlag misbruiken door hem op zijn kop te hangen? Diepe stilte viel. Want het CDA wil zijn traditionele achterban niet nog meer tegen de haren instrijken en het GDP heeft hier nog geen ‘polletje’ aan gewaagd. Het zijn tekenen van selectief respect.
