Je hoort het gezegde ‘Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen’ niet zo vaak meer. Hoewel het feitelijk toch terugkomt. De meeste nieuwkomers die de laatste decennia naar ons land kwamen zijn islamieten. Die trouwen het liefst met geloofsgenoten met eenzelfde culturele achtergrond. Dat deden de Nederlanders in het begin van de vorige eeuw ook met hulp van de pastoor, dominee en familie. Maar gelovigen werden ook verliefd op andersgelovigen en dat ging wel eens mis. Vandaar dat gezegde. Nu krijgen de nieuwkomers hulp van de iman en familie. Als men zo modern is dat je niet wordt uitgehuwelijkt, dan is er toch wel druk van de familie. Ik begeleid een Syrisch gezin met elf kinderen, waarvan nu een dochter van 21 jaar gaat trouwen met een neef, de zoon van haar oom (een broer van haar vader). Die zegt dat dit in Syrië vaak voorkomt, want je kent de familie en het is vertrouwd. In ons land is een neef-nicht huwelijk toegestaan met een beëdigde verklaring van beide partners dat zij uit vrije wil trouwen.
