Waar gestaakt wordt is onvrede, werkdruk, te laag salaris, of de overheid luistert gewoon niet. Zo ontstonden pleinprotesten, zoals in Spanje (Los Indignados, 2011), in de Verenigde Staten (Occupy, 2011), in Athene (Syntagma Square, 2010-2012), in Parijs (Nuit Debout, 2015), in Bógota (2018) en La Paz (2019). [VN,25.02] En nu nog heviger in Parijse steden. Eigenlijk is ook de BBB een uiting van onvrede. Dit keer geen protesten op pleinen maar op het boerenland. De pleinprotesten waren tegen het neoliberalisme en vóór democratisering. Men wilde een minder hiërarchisch en meer een horizontaal beleid, minder bureaucratie. Dat wil BBB ook. Het verschil zit ‘m erin dat de BBB-kern bemiddelde boeren en vertegenwoordigers van kapitaalkrachtige agrobedrijven zijn, aangevuld met veel proteststemmers. De pleinprotesters hebben in enkele steden succes gehad, zoals in Barcelona, waar activiste Ada Colau de eerste vrouwelijke burgemeester werd. Wij zijn te veel versplinterd om een stevige linkse vuist te maken. Waarom sluit de SP en de Partij voor de Dieren zich niet aan om een stevig links blok te vormen, want BBB is dat zeker niet?
