De kranten staan de afgelopen week vol over de oorlog in en buiten de grenzen van Israël, die begon met de verrassingsaanval van Hamas vanuit Gaza en het daarop reagerende Israëlische leger, dat duizenden levens kostte. Maar eigenlijk begon de oorlog al direct na de Tweede Wereldoorlog toen de Verenigde Naties Israël een deel van Palestina gaven. Integratie vond nauwelijks plaats, want veel Palestijnen vluchtten of werden verdreven. Het is nooit goed gekomen en de vraag is of het ooit zal goedkomen. Wat daar gebeurt sijpelt ook door naar elders. Bijvoorbeeld naar ons land, waar discussie ontstaat over welke vlag op het stadhuis moet komen. Erger is het dat kinderen van Joodse scholen worden uitgescholden voor kankerjood. Ronald Plasterk zegt in de Telegraaf dat het de ‘Hoogste tijd [is] voor zelfreflectie [van de] media’. Hij heeft het over de woordkeus van journalisten en het checken van feiten. Heel terecht. Onterecht vindt hij dat we door X (Twitter) directer nieuws krijgen en gaat eraan voorbij dat dit sociaal mediakanaal nogal eens onwaarheden heeft verkondigd. Een feit is dat we betrouwbare bronnen willen.
