Ed van Thijn in zijn boek Het Verhaal. Twee keer in Westerbork gezeten. Achttien onderduikadressen. Een zwaar astmatisch jongetje. Het nieuws vandaag van zijn overlijden stemt verdrietig. Maar het markeert ook wat een wonder het is geweest dat deze 11-jarige Eddij zo’n vol en rijk en betrokken leven heeft geleefd. Ed heeft zijn geschiedenis en zijn identiteit weten om te zetten in een oerkracht. Een indrukwekkende werklust – grenzend aan workaholisme, een grote intellectuele nieuwsgierigheid, de bereidheid om altijd op te staan en altijd in gesprek met zichzelf om te zorgen dat hij aan de goede kant zou staan.
Als gemeenteraadslid en lijsttrekker in Amsterdam. Als Tweede Kamerlid en fractievoorzitter in Den Haag. Als burgemeester van Amsterdam in de roerige jaren 1983-1993. Hij schreef het prachtige en indrukwekkende Dagboek van een onderhandelaar over de mislukte onderhandelingen voor een tweede kabinet-Den Uyl. Ik heb er de afgelopen maanden aan moeten denken tijdens de kwakkelformatie. Hij kwam terug naar Den Haag als minister en moest aftreden. Hij diende als senator en zette zich ook in het buitenland in voor rechtsstaat en mensenrechten. (Het hele In Memoriam door Lodewijk Asscher: https://www.pvda.nl/in-memoriam-ed-van-thijn/)
