Groepen die zichzelf een hoge status kunnen toeschrijven en geloofd worden door derden, hebben het financieel beter dan waar ze misschien recht op hebben. Het komt neer op een soort ‘self fulfilling prophecy’. Anderen willen bij de groep horen, want dat verhoogt hun status. Dat geldt voor schooltypen tot bepaalde beroepen. Men moet z’n best doen om tot de groep toegelaten te worden. De groep krijgt geleidelijk meer status, die alleen nog maar groter wordt, met (in ’t geval van beroepen) de bijbehorende verdiensten.
Het omgekeerde is ook het geval, de neergaande spiraal. Een groep die minder geïnteresseerd is (was) in status, blijkt na enige decennia niet alleen een lagere status te hebben in de ogen van derden, maar ook minder te verdienen. Zo gaat (ging) het met mensen in het onderwijs en in de zorg. Zij hebben passie voor hun werk en hielden zich daar alleen mee bezig. Daardoor kalfde de status en het imago van leerkracht en zorgmedewerker af, net als hun verdiensten. Dat moet nodig veranderen.
