Een citaat uit een interview van Jannetje Koelwijn met schrijver/Rusland correspondent Peter Waterdrinker in de NRC: „In het Westen kunnen we ons niet voorstellen dat het hier ook oorlog kan worden, of dat er een revolutie komt. Dat de rijken hun huis uit worden gesleurd en afgemaakt en in de goot worden gesmeten, zoals in Sint-Petersburg in 1917, of in Parijs in 1789. Maar het kán wel, hè, dat degenen die de grachtenpanden schoonmaken het niet meer pikken en op een dag stenen door de ruiten gaan gooien. De wrok en de rancune van de mensen die niets hebben en zich vernederd voelen zijn grenzeloos.”
De oppositie roept al jaren dat de kloof tussen arm en rijk steeds groter wordt, dat beslissingen te laat worden genomen, de uitvoering vaak hapert of verkeerd gaat. Maar degenen die het goed hebben, willen het graag zo houden en zijn niet solidair. Degenen die er onder lijden, laten hun stem niet horen, omdat ze de juiste spreekbuis niet hebben en omdat ze misleid worden door degenen die niet willen veranderen. Hoe lang blijven ze dit pikken, vraagt ook Pieter Waterdrinker zich af.
