‘Media zijn een eigenstandige politieke institutie naast andere machten’ schrijft Timothy Cook in het boek Perspectief op het politiek-publicitair complex in 2009, van Cox Habbema en Herman van Gunsteren. Zij beschrijven voornamelijk de traditionele media. Enkele passages: “De pers maakte soms missers, maar die werden ook vaak spoedig gecorrigeerd, zodat we ze nu ook als missers kunnen onderkennen.” Als recent voorbeeld het holocaust-onderzoek, dat door veel media werd overgenomen, waarvan de cijfers niet klopten. Niet iedereen leest die rectificaties. Er zijn jongeren die de holocaust ontkennen (erg genoeg) maar geen 25%. “Hypes kunnen gevaarlijk zijn in een democratie omdat burgers daarbij achter elkaar aanlopen en het eigen oordeel tussen haakjes zetten.” “Dat pers en politici erg dicht op elkaar zitten kan zorgen baren. Tegenover het voordeel van nabijheid en geïnformeerdheid staat immers het gevaar van selectieve berichtgeving en van vrijwillig weghouden uit de pers van dat wat de goede verhoudingen met de politieke bron in gevaar zou kunnen brengen. Als politici en journalisten één pot nat zijn, dan kan er van kritische journalistiek geen sprake meer zijn.”
