Genoeg is genoeg
De mondialisering dendert gewoon door, al denken wereldleiders ook aan ‘eigen-land-eerst-politiek’. Is dat nu en in de toekomst mogelijk? Een eeuw geleden had je het Monroe-doctrine (genoemd naar de vijfde Amerikaanse president), die zich keerde tegen het Europese kolonialisme in met name Zuid-Amerika. Maar je ziet aan de ene kant dat Amerika de grenzen gaat versterken, met muren en hogere importtarieven. Aan de andere kant hebben ze ook elders in de wereld militaire uitvalsbases nodig. Rusland concentreert zich als een happende pacman op Europa. China is al decennia aan het investeren over de hele wereld in met name in Afrika, want daar zijn de grondstoffen voor hun nog steeds groeiende industrie. Zij hebben afzetgebied nodig. Helemaal als andere landen protectionistische maatregelen nemen. Intussen zeggen ze steeds meer aanspraak te maken op (ei)landen.
Een toekomstvisie: In 2030 zijn er meer dictators in de wereld, onder wie Elon Musk, de 48e president van de Verenigde Staten. De kloof tussen arm er rijk in de wereld is verder gegroeid. Of moeten we het niet zo somber zien en is men er eindelijk achter gekomen dat genoeg echt genoeg is.
