Gisteravond speelde dorps-, stads- of gemeentegenoot Freek de Jonge in een vol theater ’t Spant twee uur lang zijn programma ‘De Schreef’. Hij vroeg in het begin van de voorstelling wie er protestants-christelijk opgevoed waren. Hij telde slechts tien opgestoken handen. Twaalf handen gingen omhoog bij de vraag wie katholiek opgevoed waren. Praktiserend bleken het er nog minder. Omdat het zaallicht toen aan was, telde hij veel grijsharigen net als de 78-jarige Freek zelf. Een andere oudere, bemiddelaar Johan Remkes, werd flink op de hak genomen. Want hoe kan men nu zo iemand vragen om met een rapport te komen om mensen te overtuigen minder CO2 uit te stoten, terwijl hij ondanks honderden rapporten maar niet kan stoppen met roken. Een vergadering met een rookpauze betekent voor Remkes dat hij even niet mag roken. ‘Zo iemand geloof je toch niet’, aldus Freek, die actualiteiten koppelde aan luchtige verhaaltjes en een enkel sprookje. De rode draad is dit keer zijn eigen leven en dat van de mensheid, die van alles uitvindt, maar dan over de schreef gaat, omdat die uitvindingen zich tegen hen keren.
