De mensen die op de televisie spreken over beter en begrijpelijker taalgebruik, strooien zelf met Engelse termen. Gisteren hoorde ik in het programma Khalid & Sophie voorbijkomen urgency, efforts en majority. Alsof daar geen Nederlandse woorden voor zijn. Voor veel Nederlanders is ‘gewone taal’ al moeilijk genoeg. Engels wint sinds de Tweede Wereldoorlog aan macht. Dit komt mede doordat universitaire studieboeken en ook proefschriften steeds vaker in het Engels geschreven worden. Studenten krijgen zo, misschien onbewust, een eenzijdig beeld. Lezen zij nog Franse, Duitse, Spaanse of anderstalige boeken? Laten onze wetenschappers gewoon in het Nederlands schrijven en laten we gewoon in het Nederlands lesgeven. Want de effecten van al dat Engels zien we terug in de cultuur, het onderwijs, het bedrijfsleven en in de maatschappij. Vroeger was Frans de tweede taal van onze elite, nu is Engels de tweede taal van veel Nederlanders. We moeten met z’n allen zorgen dat iedereen goed Nederlands kan lezen en schrijven; en voor de mensen op de televisie: ook Nederlands spreken.
