We doen steeds meer een beroep op de zorg. Om het een keer van een Belgische psychiater/filosoof te horen die al jaren in ons land werkt, opent misschien enkele ogen. In de Volkskrant zegt hij: “Het individualisme is doorgeslagen. We zijn het gevoel van solidariteit verloren, we zijn gedeelde waarden en zekerheden kwijt. Ik wil heus niet terug naar vroeger toen je geloof bepaalde dat je op zondag naar de kerk moest en niet het gras mocht maaien. Ik denk wel dat het goed is om een deel van de onbegrensde autonomie in te leveren om weet te leren rekening te houden met anderen. Vrijheid kan ook betekenen: vrij zijn van jezelf, eens even op houden alleen maar bezig te zijn met je eigen zelfontplooiing. We maken deel uit van een groter geheel, van een netwerk relaties. Van de natuur ook , die we aan het verwoesten zijn. Niet iedere boom is bedoeld om in jouw kachel te stoppen”. En op de radio hoorde ik dat mensen in rijke landen vaker denken iets te mankeren dan mensen die in armere landen wonen. We hoeven natuurlijk niet voor ieder wissewasje naar de huisarts. Maar het is toch wel fijn dat-ie er voor ons is.
