De komst van de Krijgsman en het vertrek van de volkstuinen in Muiden – Wouter van der Schaaf

De tuinboonstaken zijn verdwenen.
Het aardbeibed is omgewoeld
Geen anemoon zal ooit weer bloeien
Geen vrucht of fruit zal hier meer groeien.

Het is een triest en droef gezicht
De volkstuinrand daar aan de dijk
De huisjes scheef, voorgoed verlaten
Met stof gevuld zijn hier de paden.

De beste voedselbank van Muiden
Werd gesommeerd te wijken.
Om plaats te maken voor beton en kapitaal
Voor mensen met liefst vier maal modaal.

Waar ooit natuur zich mengde met cultuur
Waar ooit de mens het kruit bestemde voor de bommen
Daar wordt gebouwd slechts voor de rijken.
En konden moestuin en modaal niet anders doen dan wijken.