Veel uitdrukkingen zijn vaak ‘tegeltjes-wijsheden’. De eerste klap is een daalder waard of kosten gaan voor de baat uit. Leerkrachten weten dat. Ouders eveneens. Politici vergeten dat weleens. Beslissingen worden vooruit geschoven, terwijl je op je klompen kunt aanvoelen dat het project later duurder wordt. Bij burgerschapskunde gaat men uit van jong geleerd is oud gedaan. Paula Thijs deed aan de Universiteit van Amsterdam onderzoek naar democratische waarden bij middelbare scholieren en schreef daarover een opiniestuk in de Volkskrant. Volgens haar stemmen jongeren gemiddeld genomen nog steeds vaker dan oudere kiezers op progressieve partijen zoals GroenLinks, D66 en Volt. En het zijn jongeren die de kar trekken bij de mondiale klimaatbeweging. Maar waar lopen we achter de feiten aan? (Moe van al die uitdrukkingen?) Het onderwijs speelt een belangrijke rol bij burgerschapskunde. Maar Nederlandse leerlingen leren relatief weinig over de rechten en vrijheden van de democratische rechtsstaat en hebben minder burgerschapscompetenties dan leerlingen in andere landen, er is ook een sterke opleidingskloof. Vmbo-leerlingen hebben bijvoorbeeld minder vertrouwen in ambtsdragers, maar ook minder kennis. En dat gaat hand in hand.
