Uit een interview met Marjolein Quené in Maarten! (jaargang 16, nr.1). Zij is historica en bedrijfskundige. ‘In Nederland zag je de verandering in de jaren tachtig. Eerst hadden we het Rijnlands model, gebaseerd op overleg. Dat hield rekening met de belangen van alle betrokkenen en streefde naar continuïteit. Maar werkgevers gingen anders denken en de politiek ging anders handelen. Het Angelsaksische model kwam ervoor in de plaats, en dat draait om de aandeelhouders. In het Rijnlandse model is winst de uitkomst van de activiteiten: die worden vervolgens verdeeld onder de belanghebbenden, bijvoorbeeld in de vorm van loon. In het Angelsaksische model is het winstbegrip anders: alle winst is bestemd voor de aandeelhouders. (…) Vroeger waren beleggers betrokken bij de continuïteit van een bedrijf, nu streven ze naar rendement. Het kost geld om iets voor het milieu of de omgeving te doen, dus laten ze dat.’ Dat was een lesje in economie met als een van de uitkomsten, dat de financiële sector aangepakt moet worden, want die sluizen nog steeds het geld naar de fossiele industrie. ‘Kijk naar de werkelijkheid en laat die leidend zijn.’
