Een week geleden won de PvdA overtuigend de gemeenteraadverkiezingen in Amsterdam. Met ruim 42.000 stemmen kreeg Marjolein Moorman meer stemmen dan wie dan ook in Nederland. Een krachtig bestuurder, een sterke persoonlijkheid. “Zij is voor mij de Jan Schaefer (‘in gelul kun je niet wonen’) van nu“, zei een vriend. Groter compliment kan je niet krijgen. Moorman schreef het boek ‘Rood in Wassenaar’, dat staat voor de waarden en de overtuiging van waaruit zij haar werk doet. Voor sociale rechtvaardigheid en van het individuele belang terug naar het collectieve belang. Veel aandacht voor haar beleid als onderwijswethouder. In die rol maakte zij furore in de tv-serie ‘Klassen’. Met als kernzin: ‘we moeten ongelijk investeren voor gelijke kansen’. Want kinderen die met een achterstand aan school beginnen – en dat zijn er heel veel – kunnen die achterstand alleen maar inlopen met extra aandacht. Fel en gefundeerd haalt zij uit naar het Nederlandse onderwijsstelsel dat haaks staat op gelijkheidsidealen. De vroege selectie van leerlingen pakt slecht uit voor veel van hen. Als wethouder heeft zij beperkte mogelijkheden, maar dié zij heeft, benut zij ten volle. Van Rood in Wassenaar, naar Rood in Amsterdam.
