Meester Kees politiek leider?

Tv-maker en columnist Nicolaas Veul schrijft in Vrij Nederland hoe je een klas voor je wint: “De eerste maanden tellen als de testperiode. Ik leerde een aantal basisregels. Een goede leraar toont wie hij of zij is en waar hij voor staat. Hij geeft heldere grenzen en ondertitelt zijn gedrag. Hij legt precies uit waarom hij doet wat hij doet, zodat er over zijn handelingen geen misvattingen kunnen bestaan. Een leraar staat boven de groep en naast de leerling. Hij zet zijn emoties didactisch in: hij wordt boos maar niet té, hij is geraakt maar niet té, hij lacht maar niet té. Met schreeuwen, huilen, hard lachen, geliefd willen zijn, rancune, verlies je uiteindelijk de grip op de klas. Wie te emotioneel is, is onbetrouwbaar, helemaal in noodsituaties. Maar voor iemand die nooit te raken is, geldt dat ook.” Veul vergelijkt de leraar met een leider, die vertrouwen uitstraalt en achter wie de boze burgers zich veilig voelen. “Een leraar is niet zoveel anders dan een politiek leider, maar dat besef lijkt in Den Haag niet ingedaald.” Misschien een klusje voor Meester Kees?