VVD-lijsttrekster Dilan Yeşilgöz-Zegerius zei in alle debatten dat ze alleen maar vooruit wil kijken en niet achteruit. Ja, dank je de koekoek, als je weet dat jouw partij de afgelopen dertien jaar er een puinhoop van heeft gemaakt. Echt terugkijken deed ik in dozen met boeken en tijdschriften op zolder. Daar kom ik een SUNschrift tegen uit 1969 met als titel ‘Werkende jeugd in de klassenmaatschappij’. Sun was een socialistische uitgeverij, die gevoed werd door de toen linkse Radboud Universiteit. In zestig pagina’s wordt de positie van de werkende jongeren belicht, in school, bedrijf, vakbond en politiek. Een van de conclusies is dat kinderen uit de onderdrukte klasse weinig kansen krijgen om door onderwijs sociaal te stijgen. Ze worden in hun klasse gehouden, omdat de kwaliteit van het lager (nu basis-)onderwijs, dat voor hen aanzienlijk zwaarder weegt dan voor kinderen uit de kringen van hoofdarbeiders. De werkende jongere is ondergeschikt, krijgt weinig verantwoordelijkheid en verdiensten zijn laag. Eruit komen blijft lastig. Er is niet veel veranderd. Nog steeds behoren volksvertegenwoordigers tot de heersende klasse, ook al lopen ze rond met opgestroopte mouwen.
