“Solidariteit zal onze gemoederen nog bezig blijven houden”, schrijft PvdA’er Joost de Kort. “Waar ligt de grens van solidariteit en vanaf waar mag je bij mensen een beroep doen op hun ‘vermogen tot zelfredzaamheid’? Na decennia van #solidariteit mogen we resultaten zien van pogingen tot ‘verheffing’. Maar die blijven achterwege; velen werken niet mee aan onze doelstellingen. In die zin heeft Sander Schimmelpenninck gelijk. Het doet me terugdenken aan de discussies over en binnen het welzijnswerk in de jaren zeventig en tachtig ‘wanneer is de hulpverlening aan zet, wanneer pamperen en tot hoever?’ Er zijn strekkende meters over vol geschreven (‘Bestek ’81’) in mijn Tilburgse tijd in de volkswijk Trouwlaan, de armste wijk in de toen bijna armste stad van het land. Ook de tijd van het ‘onderwijsvoorrangsbeleid’. Lijkt me goed om daar verder over van gedachten te wisselen, want onze doelgroep (?) mag ook verwachten dat hun belastingcenten goed besteed worden.” Terwijl Schimmelpenninck zegt: ‘De Gewone Man stemt op rechts omdat hij graag bij de winnaars wil horen. Links is voor de losers. De armen stemmen dus tegen hun eigen winkel.’
