Een citaat uit de column van Merel van Vroonhoven (de Volkskrant, 25-02). Ze heeft het over sterke vrouwen in de politiek naar aanleiding van een toneelstuk dat ze zag, waarin een vrouw de hoofdrol speelt, die het volk niet naar de mond praat. Daardoor bestormt een briesende massa het Capitool (het speelt zich af in Rome) en zorgt ervoor dat zij verbannen wordt. “Tot mijn schrik besefte ik dat dit precies is wat er altijd gebeurt bij sterke vrouwen, zeker als ze zich niet conformeren aan het stereotiepe vrouwbeeld. Volgens politicoloog Julia Wouters, die een boek schreef over vrouwen in de politiek, roept Kaag ‘kortsluiting op in ons hoofd’, omdat ze niet is wat we van een vrouwelijke politicus verwachten. Kaag is ambitieus, wil premier worden en is niet onder de indruk van Mark Rutte. We willen een moederfiguur zien. Iemand die de man-vrouwverhouding niet in twijfel trekt.’’ Daarna noemt ze ‘machtige’ vrouwen, zoals Margaret Thatcher (ijzeren dictator), Femke Halsema (arrogant meisje) en Sigrid Kaag (de kwade). “[Deze] vrouwen wekken vaak jaloezie op, angst of op zijn minst ongemak, in plaats van bewondering.” En wat denk je van Attje Kuiken?
