Hoe vervelend is het om al jarenlang te lezen dat dingen niet goed gaan en dat er dan naar partijen en personen gewezen wordt, waardoor dat komt. Toch verandert er weinig. Behalve dat we van de ene crisis in de andere duikelen. Er zijn soms verzachtende omstandigheden aan te wijzen (corona, oorlog), maar dat doet niets af aan de blunders van die eerder niet genoemde personen en partijen. Zien de stemmers dit niet in de media, zijn ze allemaal ziende blind en horende doof? Een van de 130.000 rijksambtenaren kreeg als opdracht aandacht te besteden aan ethische spanningen, want er zou sprake zijn van een morele leegte. Logisch dat het vertrouwen in de overheid met rasse schreden afneemt. Maar vreemd genoeg vertaalt zich dit niet in het stemgedrag. Politiek is lastig en moeilijk. Het zit ingewikkeld in elkaar. Mensen die ‘t op een simpele manier kunnen uitleggen zijn schaars. Mensen die lachend met een appel in de hand hun fouten en vergissingen verbloemen, of gewist hebben of gewoon vergeten zijn, blijken toch stemmentrekkers te zijn.
