Cabaretier en filosoof Tim Fransen schreef in de Groene Amsterdammer een essay over ‘Het Calamitietperk’, volgens hem de tijd waarin rampen elkaar in snel tempo opvolgen. Hij noemt daarvoor drie elkaar versterkende factoren. Als eerste technologische superkrachten, ten tweede de natuurontwrichting en ten derde hyperconnectiviteit. “In het Calamiteitperk zullen we onze individuele vrijheden opnieuw – en collectief – moeten onderhandelen. Mensen die individuele vrijheid opvatten als een heilig en onaantastbaar principe zien over het hoofd dat die vrijheid nooit absoluut is. Stoplichten zijn een inperking van de vrijheid. Het verbod op seksuele aanranding ook, net als alle andere strafwetten. (…) In vrijwel alle westerse liberale democratieën is de ongelijkheid in de afgelopen dertig jaar aanzienlijk toegenomen. Als het gaat om vermogensongelijkheid behoort Nederland zelfs tot de ongelijkste landen ter wereld. Deze ontwikkeling is niet los te zien van de heiligverklaring van ‘de vrijheid om in alle rust te genieten van ons leven en onze eigendommen’.“ Fransen eindigt zijn essay door te zeggen dat we moeten blijven kiezen tussen goed en slecht, we zijn op elkaar aangewezen, morele waarden blijven er toe doen.
