Bestuurders verbergen hun onvermogen bij voorkeur achter het excuus van overmacht. Een even veelvuldig als onterecht gebruikt excuus. Dit tafereel van bestuurlijk onvermogen speelde zich deze week af in de gemeenteraad van Gooise Meren. Waar het om gaat? Een school – de Tweemaster in Naarden – die al jaren in de planning staat om te worden afgebroken en opnieuw te worden opgebouwd. Vorig jaar augustus verhuisden de leerlingen naar een tijdelijke behuizing een paar kilometer verderop. Met als bedoeling zo snel mogelijk weer terug te keren naar het nieuwe gebouw.
Dat gaat dus niet gebeuren binnenkort. Voornaamste reden: onvoldoende adequaat plannen, vooruitdenken, processen in gang zetten en tijdig hierover met alle betrokkenen communiceren. Dat deed de wethouder dus allemaal onvoldoende en ondermaats. Marije Wiss in haar maiden speech in de raad liet hem dat duidelijk merken. Om onvermogen te verhullen kwam de wethouder aanzetten met ‘sporen van een vleermuis’ waardoor alles nog een keer extra in de vertraging kwam. Niet door zijn schuld, zegt hij en schuift dit keer de verantwoordelijkheid richting het schoolbestuur. Maar het euvel lag niet primair bij de vleermuis of het schoolbestuur, maar bij de wethouder die al die maanden geen daadkracht vertoonde. Om dan te doen voorkomen dat dit alles te wijten was aan overmacht geeft geen pas.
