Lilian Ploumen treedt terug als leider van de partij. Zij schreef aan de leden van de PvdA een brief waarin zij haar besluit toelicht. Haar woorden getuigen van een openhartigheid en zelfreflectie waar menig partijleider een voorbeeld aan kan nemen.
Zij werd vorig jaar plotseling partijleider. “Want”, zo schrijft zij, “als de partij een beroep op je doet, zeker in tijden van nood, dan zeg je ja.” Zij heeft al haar energie gegeven tijdens de campagne en de daarop volgende kabinetsvorming. Beoogde een progressiever kabinet dan in die tien maanden werd geformeerd. Een patroon herkenbaar voor ons in Gooise Meren. Maar, zo schrijft zij ook, zij kwam tot het inzicht dat “het leiderschap van de partij niet goed bij mij past en ik daarmee niet de ideale leider van onze partij ben.” Terecht merkt zij op dat zij “trots is op wat ik voor elkaar heb gekregen.” Daarbij wijst zij expliciet op de doorbraak in de linkse, progressieve samenwerking. “Omdat hoop en verandering gebaat zijn bij samenwerking, bij een eendrachtig geluid voor kansengelijkheid, tegen versplintering en verdeeldheid.” Zo is Lilian Ploumen: Consistent en consequent. Doordacht en strategisch. Haar vertrek is zeker een gemis voor de PvdA.
