Mensen willen zeker kunnen zijn van een baan waarmee zij vooruit kunnen kijken, waarmee ze een huis kunnen kopen of een gezin kunnen stichten. Mensen willen zeker zijn van bescherming, van een inkomen dat niet direct wegvalt als hen of hun geliefden iets overkomt. Daar waar de behoefte aan zekerheid en bescherming het grootste is, lijkt dit het snelste te verdwijnen. Flexwerkers, werknemers met een nul-urencontract en vele zelfstandigen hebben weinig bescherming. Grote groepen werkenden hebben geen bescherming tegen tegenslag (zoals ziekte of een ongeluk) en kunnen moeilijk bescherming afdwingen. Het inkomen van veel jongeren en zelfstandigen ligt beneden het sociaal minimum. De muzikant die avond aan avond moet werken (als theaters open mogen!) en omgerekend niet meer overhoudt dan het minimummaandloon, of freelancejournalisten die blij zijn als ze 30 cent per woord krijgen. Dat leidt tot grote onzekerheid voor deze werkenden en het ondermijnt de onderhandelingspositie van andere werknemers. Fatsoenlijke werkgevers die hun personeel wél goede bescherming bieden moeten concurreren met werkgevers die al hun verantwoordelijkheden afschuiven. Daarom willen wij nieuwe zekerheden voor álle werkenden. Dat doen we door voldoende goed werk te creëren tegen een fatsoenlijke beloning.
