Het lijkt een beetje kort door de bocht, maar eigenlijk is dat niet zo, want het speelt zich al decennia lang af: opschalen. De economie wordt aan alle kanten gesteund, maar mensen komen op een tweede plan. Ondernemingen hebben het zwaar, maar krijgen financiële compensaties. Hoe zit het met onze dienstverleners, waar we allemaal op leunen? In de provincie Zeeland zijn de afgelopen veertig jaar driekwart van de politiebureaus gesloten. In ruim twintig jaar gingen zestig basisscholen daar dicht zonder dat er één bij kwam. Want alles moest efficiënter. Dat betekende wel dat er veel fusies kwamen waarvoor dat vermaledijde woord ‘opschalen’ gebruikt wordt. Maar de eerste hulp is verder weg, de school is niet meer een paar straten verderop en voor de bibliotheek moet je naar een grotere plaatst. Want dat is allemaal efficiënter. Niet voor de mensen, maar voor de uitvoerende instanties. En die veranderingen gaan soms zo snel dat degenen die er werken het niet kunnen bijbenen en fouten maken, die zich opstapelen. Want terugdraaien is er niet bij, terwijl wel de overheidsvoorzieningen sinds de jaren tachtig zijn afgenomen. Gaat het nieuwe kabinet eens stoppen met fusies, herindelingen en schaalvergrotingen?
