Nederland staat aan de rand van de afgrond voorspelde de Club van Rome in 1972 in het rapport Grenzen aan de groei. Een jaar eerder hadden de PvdA, PPR en D66 elkaar beloofd om ‘te streven naar een vooruitstrevende volkspartij, die wezenlijke hervormingen beoogt’. In mei 1973 startte de linkse regering, het kabinet-Den Uyl. Hubert Smeets schrijft hierover in De Groene Amsterdammer, als er druk gespeculeerd wordt over een Progressieve Volkspartij (PVP). Nog geen twee maanden hield het idee stand. Sinds die tijd is de PvdA op gemeentelijk niveau bijna driekwart van haar aanhang kwijtgeraakt, want het ging te goed met de middenklasse en de rijken. De wezenlijke hervormingen zijn uitgebleven. Onder minister-president Rutte is alleen maar gedacht aan efficiëntie, privatisering en geld verdienen. Men stond niet stil bij solidariteit. Daar moet echt iets aan gedaan worden. Want we staan niet voor de afgrond (1972), maar het water staat boven ons hoofd (2021), we dreigen te verdrinken. Daar moeten we wat aan gaan doen bij de komende gemeenteraadsverkiezingen.
