Het begint al met de kop van het artikel van het Kennisplatform Integratie & Samenleving: De energietransitie moet inclusiever. Iedereen moet zuiniger met energie om kunnen (!) gaan, dat is begrijpelijker. Maar ja, de meeste laadpalen staan in de duurste buurten, waar de mensen geen moeite met de taal hebben. En je ziet de zonnepanelen voornamelijk op daken van koophuizen. Bewoners van kwetsbare wijken, die het sociaaleconomisch lastig hebben en lager zijn opgeleid, zijn moeilijk te betrekken bij de energietransitie. Vooral onder bewoners met een migratieachtergrond, want in die wijken is men met andere zaken bezig. Hoe vertel je bijvoorbeeld (nog te veel) bewoners in onze groene gemeente dat ze hun voortuin niet helemaal moeten betegelen? Er zijn energiecoaches van Watt Nu die kunnen onafhankelijk adviseren. Alle kleine beetjes helpen. Denk niet aan de mug die in zee plast en hetzelfde zegt.
