Na de gemeenteraadsverkiezingen van november 2015 belandde de PvdA in de oppositie. Niet vanwege diepe inhoudelijke verschillen. Een compromis met bijvoorbeeld VVD en D66 was zeer wel mogelijk geweest. Het was meer de ‘gun-factor’ die de PvdA buiten het college hield.
Na de vorming van het VVD-D66-CDA-GL college heeft de PvdA altijd en consistent gekozen voor een constructieve oppositie. Niet een oppositie van permanent “nee” roepen, maar proberen met eigen voorstellen te komen, amendementen en moties in te dienen. Met als doel: te laten zien dat er een alternatief was voor het beleid van de coalitie. Een alternatief dat naar ons idee meer recht doet aan een rechtvaardig en sociaal beleid dan het voorstel van de wethouder.
Dat blijkt maar al te vaak een moeilijke positie : om als oppositie goede voorstellen aanvaard en omarmd te krijgen door de zittende coalitiepartijen. Dat heeft veel te maken met twee – ook in de lokale politiek – dominante gedragingen: de ‘gunfactor’ en de ‘claimcultuur’. Van allebei een voorbeeld.
De PvdA stelde een jaar geleden via een motie in de Raad voor tot de instelling van een seniorenraad in Gooise Meren. Als directe gesprekspartner van het Gemeentebestuur en daarmee de Seniorenraad als adviesorgaan te beschouwen. Mooi voorstel, maar wat bleek? De gunfactor was nul (0) en het PvdA voorstel werd weggestemd. Om eind 2017 woordelijk terug te komen. Als initiatiefvoorstel van D66 dat vervolgens werd aangenomen.
Duurzaamheid, vergroening en milieu heeft de PvdA fractie voortdurend gehanteerd als leidraad voor zijn beleid in Gooise Meren. Toen dus het nieuwe stadhuis verbouwd ging worden, stelde de PvdA fractie voor om over te gaan tot het plaatsen van zonnepanelen op het dak. De PvdA dacht daarmee goed aan te sluiten bij de bestaande Versnellingsagenda Duurzaamheid van het College. Dat voorstel ging niet door. En dus kwamen Groen Links en D66 met een eigen voorstel om zonnepanelen te plaatsen. Een mooi voorbeeld van de claimcultuur.
